Bir Melankoli Anının Yazısı

S B Kekeç

kekec@damla.nl

Her gün bir çok şeyden rahatsız olmuşumdur. Bir çok kez kendi kendimi yargılamış kendi kalemimi kendim kırmışımdır.

Toplumun içerisinde bulunduğu durum siyasilerin vurdumduymaz tavırları hatta hem kendi ülkelerine ve tarihe karşı içinde bulundukları ihanetvari tavırları beni yaralamıştır. Olan biteni gördükçe dünya üzerinde oynanan oyunları anladıkça canım yanmış kalbim ince ince kanamıştır.

Hele olup biten karşısında elinden bir şey gelmemesi insanın kendisini aciz hissetmesine neden oluyor. Aciz hissettikçe de canım daha çok yanıyor.

Dostayovski suç ve ceza isimli eserinde toplumun kanayan yarası tefeciliği yok etmek için cinayet işleyen Raskalnikof’un çektiği vicdan azabını anlatır. Günümüzde ise insanlar farkında olmadan her gün onlarca cinayet işliyor. Bu öldürdükleri insanların başında ise kendileri geliyor ve kendileri dahil bunun hiç kimse farkında değil.

Her gün çeşitli yalanlarla kendi kalblerine yalan söyleyenler, yaptıkları ibadet  ve iyilikleri bile toplumda bir yerlere gelmek için riya içerisinde yapanlar sizce kendilerine ihanet etmiyorlar mı? Ve her gün bıkmadan usanmadan kendilerini öldürmüyorlar mı?

Ya uyuşturucu batağında çırpınan ve içinden milyonlarca kez kendisine kızan  kurtulmak istemesine rağmen iradesine yenik düşüp her gün bin kez lanet okuyarak o zehri kullananlar kendilerini öldürmüyorlar mı?

Çoluk çocuğunun rızkını güzünü kırpmadan daha fazla kazanma hırsıyla kumara yatıran insan kendisini öldürmüyor mu?

Emekçisinin hakkını çalan daha fazla kazanmak için işçisinin emeğini, sağlığını geleceğini çalan patron her gün kendisinin yanı sıra işçisini de öldürmüyor mu?

Tüketim toplumu yaratılarak her gün daha fazla lüks madde tükettirilmesi için reklamlarla beynine yapılan işkencelerle yönlendirilen toplum her gün kaç kez öldürülüyor dersiniz? Bu lüks metaryallere sahip olabilmek için bedenini satan, hırsızlık yapan kendisini öldürmüyor mu?

Peki ya bütün bunlara engel olmak varken kumarı devlet eliyle oynatan, uyuşturucuyu bakkaldan ekmek almak kadar kolay hale getiren, eğitimi her geçen gün yozlaştırarak bir ülkenin geleceğini yok eden, verilen adil olmayan hukuki karar ve uygulamalarıyla toplumundaki adalet duygusunu öldüren siyasiler katil değil mi?

Toplumun içinde bulunduğu hastalıkları görüp yardım etmek istercesine masumane örgütler oluşturup bunları kendi çıkar ve menfaatleri için kullananlar toplumdaki güven duygusunu katletmiyorlar mı?

Toplumun değer ve yargılarını kullanarak suistimal ederek menfaatleri doğrultusunda kullananlar siyasi ya da dini cemaat liderleri toplumun katilleri değiller midir?

Aynaya korkmadan bakabilen vicdanı huzur içerisinde ve özgür olan kaç siyasetçi var dersiniz? Demokrasi anlayışı içerisinde özgür olması gereken düşünceler medya denen görsel silahlarla her gün kaç kez öldürülüyor dersiniz?

Toplumda her gün herkes onlarca kez kendisini öldürürken siyasiler kendilerini hiç mi sorguya çekmezler. Para babalarına uşaklık ederek onların istedikleri yasa ve kanunları çıkartan siyasiler kendilerini öldürürken bir ülkeyi ve tarihini de katlettiklerinin farkındalar mıdır acaba?

Bir melankoli anında yazılmış bir yazı işte: Ne kadar ciddiye alır bu düşüncelerin ne kadarına katılırsınız size kalmıştır.

Zaman ayırıp okuma lutfunda bulunduğunuz için teşekkür ediyor daha aydınlık yarınlar duasıyla selam ve saygılarımı sunuyorum.

© Seyyid Burhaneddin Kekeç